Αντιμετώπιση Μυοσκελετικών Προβλημάτων

Το μοντέλο των θεραπειών για τα προβλήματα αυτά, ακόμα και σήμερα, βασίζεται σ’ έναν μορφολογικό τρόπο. Η προσέγγιση αυτή έχει αποτελέσματα κυρίως στα οξέα προβλήματα υγείας, (σ’ έναν τραυματισμό). Η βλάβη των ιστών από το τραύμα, πυροδοτεί τις διαδικασίες επιδιόρθωσης, με αύξηση της αιμάτωσης και πόνο.

Το σύνολο αυτών των διαδικασιών ονομάζεται φλεγμονή και είναι το ευεργετικό αποτέλεσμα μιας διαδικασίας του σώματος μας για να λύσει ένα πρόβλημα.
Για την μείωση του πόνου, χρησιμοποιούνται φάρμακα και άλλα μέσα, που είτε στοχεύουν στον πόνο (ακινητοποίηση και παυσίπονα) είτε στην φλεγμονή (αντιφλεγμονώδη, πάγος κ.λ.π.). Η άνω αγωγή μας ανακουφίζει, αλλά δεν βοηθάει την επούλωση, τουναντίον την καθυστερεί.

Για να επιδιορθώσει το σώμα μας μια βλάβη χρειάζεται δομικά υλικά (αμινοξέα, μεταλλικά στοιχεία, βιταμίνες και ένζυμα), καθώς και ενέργεια.

Την ενέργεια αυτή την παρέχει η θεραπεία μας, καθώς και την προμήθεια δομικών συστατικών (αύξηση της ΑΤΡ/άσης μέχρι και 500 φορές μεγαλύτερη της φυσιολογικής)
Μ’ αυτόν τον τρόπο αυξάνεται η πρωτεϊνική σύνθεση με αξιόλογη επιτάχυνση της ίασης των τραυματισμένων θυλακοσυνδεσμικών στοιχείων.

Η θεραπευτική μας προσέγγιση ενισχύεται από τον καθηγητή Carley (et al) σε μία μελέτη δημοσιευμένη στο έγκυρο ιατρικό περιοδικό Archives of Physical Medicine (Τόμος 66), αναφέρεται  ενίσχυση και επιτάχυνση της ίασης των τραυμάτων μέχρι 150% έως 250%. Η συγκέντρωση ενέργειας ΑΤΡ αναφέρεται ότι αυξήθηκε από 300% έως 500%. Επίσης παρατηρήθηκε και   ενεργοποίηση του μηχανισμού αντλίας νατρίου και επανεγκατάσταση του φυσιολογικού δυναμικού των κυτταρικών μεμβρανών (85mV).

Βιβλιογραφία σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά.