Οι χειρουργικές επεμβάσεις συνήθως προγραμματίζονται, με σκοπό την καλύτερη δυνατή εξασφάλιση της σωματικής και φυσικής προεγχειρητικής κατάστασης του αρρώστου
Στο πλαίσιο αυτό δημιουργούμε συνθήκες:
Πως επιτυγχάνεται η θεραπεία μας :
ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Ως μετεγχειρητική επιπλοκή ορίζεται οποιαδήποτε παρέκκλιση από την αναμενόμενη – φυσιολογική μετεγχειρητική πορεία.
Συνιστούν ένα ιδιαίτερα ευρύ φάσμα εκδηλώσεων, με αρνητική έκβαση της χειρουργικής επέμβασης.
Δοκιμάζουν την σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο ιατρό και το ασθενή, με απογοήτευση τόσο του ασθενούς, όσο και του θεράποντος ιατρού.
Παρατείνουν την νοσηλεία και αυξάνουν το κόστος.
Σήμερα, με το πλήθος χειρουργικών επεμβάσεων που πραγματοποιείται τίθεται επίκαιρο το ερώτημα της συχνότητας και ποιότητας των μετεγχειρητικών επιπλοκών ως αναγκαίου κακό.
Διακρίνονται σε τοπικές, και σε συστηματικές και για την αντιμετώπισή τους είναι απαραίτητη
α) η συνεργασία του θεράποντος χειρουργού
β) η τεκμηρίωση με σύγχρονα διαγνωστικά μέσα (π.χ. με αξονική τομογραφία ή υπερηχοτομογραφία)
Η ακινητοποίηση αποτελεί μια ενδεδειγμένη θεραπευτική επιλογή για τις κακώσεις του μυοσκελετικού συστήματος (μετεγχειρητικά για την διασφάλιση του χειρουργικού αποτελέσματος, ή σαν μεμονωμένη λύση επιλογής, ή σαν συνδυασμός θεραπευτικού σχεδίου). Εντούτοις όμως αν και εξυπηρετεί τους λόγους εφαρμογής της, είναι υπεύθυνη για την ατροφία -αδυναμία των μυϊκών ομάδων, τον κίνδυνο θρομβώσεων, την δυσκαμψία των αρθρώσεων, την κατακράτηση υγρών, το οίδημα κλπ.
Στην περίπτωση αυτήν η ταχυτάτη αποκατάσταση που επιτυγχάνεται με την θεραπευτική μας μέθοδο, αποτρέπει τις ανεπιθύμητες παρενέργειες, ή ακόμη τις αποκαθιστά άμεσα.
Πολλές φορές οι χειρουργοί ορθοπεδικοί φοβούμενοι μία πιθανή διατάραξη της αποκατασταθείσας βλάβης, γίνονται επιφυλακτικοί στο να συστήσουν έγκαιρα προγράμματα βίαιης κινητοποίησης, γεγονός που συμβάλει στην πιθανή εγκατάσταση μιας ή περισσοτέρων από τις παραπάνω επιπλοκές που πολλές φορές μάλιστα είναι και μη αναστρέψιμες.